φαγοπόλιος

ὁ, Μ

φαγόγηρος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. φαγ- τού αορ. β' του ρ. ἐσθίω «τρώγω» (βλ. λ. φαγεῖν) + συνδετικό φωνήεν -ο- + πολιός «λευκός, κάτασπρος, παλαιός, αρχαίος»].